คำเทศนา รม12:9-21 เติบโตผ่านการรับใช้

กิจขจร ลิ่วเฉลิมวงศ์

อาทิตย์ที่ 9 มิ.ย. 19  คริสตจักรอันติโอเกีย (สวนมะลิ)

รม12:9-21 เติบโตผ่านการรับใช้

1.ทำให้ชีวิตตนเองดีขึ้น

2.ทำให้ชีวิตผู้อื่นดีขึ้น

ขอให้ความรักมาจากใจจริง จงเกลียดชังสิ่งที่ชั่ว จงยึดมั่นในสิ่งที่ดี 10จงรักกันฉันพี่น้อง จงขวนขวายในการให้เกียรติกันและกัน 11อย่าอ่อนระอา จงมีจิตใจกระตือรือร้นด้วยพระวิญญาณ จงปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้า 12จงชื่นชมยินดีในความหวัง จงสู้ทนต่อความยากลำบาก จงขะมักเขม้นอธิษฐาน 13จงเห็นอกเห็นใจช่วยธรรมิกชนเมื่อเขาขัดสน จงอุตส่าห์ต้อนรับแขกแปลกหน้า

14จงอวยพรแก่คนที่เคี่ยวเข็ญท่าน จงอวยพร อย่าแช่งด่าเลย 15จงชื่นชมยินดีกับผู้ที่มีความชื่นชมยินดี จงร้องไห้กับผู้ที่ร้องไห้ 16จงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อย่าใฝ่สูง แต่ยอมสมาคมกับคนต่ำต้อย อย่าถือว่าตัวฉลาด 17อย่าทำชั่วตอบแทนชั่วแก่ใครเลย แต่จงมุ่งทำสิ่งที่ใครๆ ก็เห็นว่าดี 18ถ้าเป็นได้ เท่าที่เรื่องขึ้นอยู่กับท่าน จงอยู่อย่างสงบสุขกับทุกคน 19นี่แน่ะ ท่านผู้เป็นที่รักของข้าพเจ้า อย่าแก้แค้น แต่จงมอบการนั้นไว้ แล้วแต่พระเจ้าจะทรงลงโทษ เพราะมีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “การแก้แค้นเป็นของเรา เราเองจะตอบแทน”  20แต่ว่า “ถ้าศัตรูของท่านหิว จงให้อาหารเขารับประทาน ถ้าเขากระหายน้ำก็จงให้น้ำเขาดื่ม เพราะว่าการทำเช่นนั้น จะทำให้เขารู้สึกตัวและกลับมาคืนดี”21อย่าให้ความชั่วชนะเราได้ แต่จงชนะความชั่วด้วยความดี

เมื่อเราดูจากหัวข้อคำเทศนาเราตีความได้สองแบบ แบบที่หนึ่ง คือ ทำอย่างไรเราจึงจะเติบโตผ่านการรับใช้ แบบที่สอง คือ ผลของการเติบโตผ่านการรับใช้

 

เมื่อศึกษาจากพระธรรมโรมตั้งแต่เริ่มต้น ผมพบว่า

บทที่ 1-2 ความรอดมาทางพระเยซูคริสต์

บทที่ 3     ไม่มีใครรอดได้โดยความดีหรือการประพฤติดี หรือทำตามธรรมบัญญัติได้เพราะ ทุกคนเป็นคนบาป 

บทที่ 4 เรารอดโดยความเชื่อ พระเจ้านับว่าเราเป็นคนชอบธรรมโดยความเชื่อดูจากอับราฮัม

บทที่ 5 ความเชื่อที่ว่าบาปถ้าบาปเข้ามาในโลกได้เพราะอาดัม โลกก็รับความชอบธรรมทางพระเยซูคริสต์ผู้เดียวได้เช่นกัน

บทที่6-7 บอกเรื่องเราต้องเป็นทาสความชอบธรรมไม่ใช่ทาสบาป เมื่อเชื่อในพระเยซูคริสต์แล้ว

บทที่  8 ให้กำลังใจว่าเราดำเนินชีวิตชอบธรรมไม่ได้ด้วยกำลังของตนเอง แต่โดยดำเนินชีวิตในฝ่ายวิญญาณกับพระเจ้าเราจะดำเนินชีวิตชอบธรรมได้

บทที่ 9-11 เน้นเจาะจงไปที่ยิว หรือชนชาติอิสราเอล ให้เข้าใจแผนการความรอดที่เริ่มจากอิสราเอล ไปสู่คนต่างชาติ และพวกยิวยังมีโอกาสรับความชอบธรรมจากพระเยซูคริสต์ได้อีกครั้ง

บทที่ 12-15 จึงเป็นเรื่องที่เราเติบโตขึ้นมาแล้ว ดำเนินชีวิตใหม่ในพระคริสต์ ส่วนตัวอย่างไร ดำเนินชีวิตในคริสตจักรอย่างไร ดำเนินชีวิตในสังคมอย่างไร และเราควรรับใช้พระเจ้าอย่างไร

บทที่ 16  เปาโลได้กล่าวถึงทีมงานของท่านที่ร่วมกันรับใช้

เมื่อดูจากบริบทของพระคัมภีร์โรมทั้งหมด พระธรรมโรม12 ตอนนี้ อธิบายตรงๆเรื่องเติบโตผ่านการรับใช้ต้องทำอะไร ต้องทำอย่างไรบ้างชัดเจน แต่ผมจะนำเสนอผลลัพธ์ที่เราจะเติบโตผ่านการรับใช้มากกว่า

สรุปคือ ผมจะเน้นถึงผลมากกว่าวิธีการ เพราะต้องใช้การใคร่ครวญมากกว่า เรื่องการทำให้เติบโตอย่างไร สรุปโดยง่าย โรม12 กล่าวไว้ว่าเราจะเติบโตผ่านการรับใช้อย่างไร 3 ประการ

1.รู้ความดี (2) อย่าลอกเลียนแบบอย่างคนในยุคนี้ แต่จงรับการเปลี่ยนแปลง จิตใจ แล้วอุปนิสัยของท่านจึงจะเปลี่ยนใหม่ เพื่อท่านจะได้ทราบพระประสงค์ของพระเจ้า จะได้รู้ว่าอะไรดี อะไรเป็นที่ชอบพระทัย และอะไรดียอดเยี่ยม

2.ยึดมั่นความดี (9) ขอให้ความรักมาจากใจจริง จงเกลียดชังสิ่งที่ชั่ว จงยึดมั่นในสิ่งที่ดี

3.ชนะความชั่วด้วยความดี (21) อย่าให้ความชั่วชนะเราได้ แต่จงชนะความชั่วด้วยความดี

ผมแปลความว่า “เติบโตขึ้น” หมายถึง เรามีชีวิตฝ่ายวิญญาณที่ดีขึ้น บริสุทธิ์ขึ้น สะอาดขึ้น สว่างขึ้น (รม12:2,21) (2) อย่าลอกเลียนแบบอย่างคนในยุคนี้ แต่จงรับการเปลี่ยนแปลง จิตใจ แล้วอุปนิสัยของท่านจึงจะเปลี่ยนใหม่ เพื่อท่านจะได้ทราบพระประสงค์ของพระเจ้า จะได้รู้ว่าอะไรดี อะไรเป็นที่ชอบพระทัย และอะไรดียอดเยี่ยม (21) อย่าให้ความชั่วชนะเราได้ แต่จงชนะความชั่วด้วยความดี

และ “การรับใช้” หมายถึง การปฎิบัติดี ทำดี ต่อพระเจ้า ต่อพี่น้อง ต่อคนรอบข้างและต่อตนเอง 

“เติบโตผ่านการรับใช้ หมายถึง ชีวิตที่ดีขึ้น ผ่านการทำดีต่อพระเจ้า ต่อพี่น้อง ต่อผู้อื่น ต่อคนรอบข้างและต่อตนเอง”

1ทธ4:6 ถ้าท่านให้คำแนะนำเหล่านี้(พระวจนะ)แก่พี่น้อง ท่านก็จะเป็นผู้ปรนนิบัติที่ดีของพระเยซูคริสต์ เจริญเติบโตด้วยถ้อยคำแห่งความเชื่อ และหลักคำสอนอันดีตามที่ท่านประพฤติตามแล้วนั้น

ฮบ13:21ทรงให้พวกท่านเพียบพร้อมด้วยสิ่งดีทุกอย่าง เพื่อที่จะทำตามพระทัยของพระองค์โดยทรงทำงานในเราให้เกิดผลเป็นที่พอพระทัยในสายพระเนตรของพระองค์ทางพระเยซูคริสต์ ขอพระสิริจงมีแด่พระองค์สืบๆ ไปเป็นนิตย์ อาเมน

รม6:16 ,22 พวกท่านไม่รู้หรือว่าถ้าท่านยอมตัวรับใช้เชื่อฟังใคร ท่าน ก็เป็นทาสของผู้ที่ท่านเชื่อฟังนั้น คือเป็นทาสของบาปซึ่งนำไปสู่ความตาย หรือเป็นทาสของการเชื่อฟังซึ่งนำไปสู่ความชอบธรรม? 22 แต่เดี๋ยวนี้พวกท่านพ้นจากการเป็นทาสของบาป และกลับมาเป็นทาสของพระเจ้าแล้ว ผลสนองที่ท่านได้รับก็คือการชำระให้บริสุทธิ์ และผลสุดท้ายคือชีวิตนิรันดร์ 

หัวข้อคำเทศนาในวันนี้คือ เติบโตผ่านการรับใช้ 2  ประการ

1.ทำให้ชีวิตตนเองดีขึ้น

รู้ได้อย่างไรว่าผลลัพธ์ของการเติบโตผ่านการรับใช้ ทำให้ชีวิตของตนเองดีขึ้น  เราดูจากพระธรรมตอนนี้เราสังเกตได้ว่า ทำไมเรามีชีวิตดีขึ้น เพราะ

1.1) เรามีพระเจ้าในชีวิต (9-10)

ขอให้ความรักมาจากใจจริง จงเกลียดชังสิ่งที่ชั่ว จงยึดมั่นในสิ่งที่ดี 10จงรักกันฉันพี่น้อง จงขวนขวายในการให้เกียรติกันและกัน

เปรียบเทียบกับคนไม่เชื่อพระเจ้า  รม1:31-32 ไร้ปัญญา ไร้ความซื่อสัตย์ ไร้ความรักกัน ไร้ความเมตตา 32แม้เขาจะรู้บัญญัติอันชอบธรรมของพระเจ้า ที่ว่าคนทั้งปวงที่ประพฤติเช่นนั้นสมควรจะตาย เขาก็ไม่เพียงประพฤติเท่านั้น แต่ยังเห็นชอบกับคนอื่นที่ประพฤติเช่นนั้นด้วย

อฟ5:1-2 1เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายจงเลียนแบบของพระเจ้าให้สมกับเป็นบุตรที่รัก 2และจงดำเนินชีวิตในความรักเช่นเดียวกับที่พระคริสต์ทรงรักเรา และประทานพระองค์เองเพื่อเรา ให้เป็นเครื่องถวายและเครื่องบูชาที่ทรงโปรดปรานแด่พระเจ้า

เราที่มีพระเจ้าในชีวิตก็ดำเนินชีวิตเลียนแบบพระเจ้า คือ ดำเนินในความรัก เหมือนพระเยซูรักเรา ก็ถวายตนเองเป็นเครื่องบูชา เราก็ต้องถวายตัวเอง เพื่อจะรักคนอื่นได้เช่นเดียวกัน

รม12:1 ดังนั้น พี่น้องทั้งหลาย โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า ข้าพเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์ที่มีชีวิต และเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า ซึ่งเป็นการ นมัสการโดยวิญญาณจิตของท่าน 

รม13:8,10 อย่าเป็นหนี้อะไรใครเลย นอกจากความรักซึ่งมีต่อกัน เพราะว่าผู้ที่รักคนอื่น ก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติครบถ้วนแล้ว10 ความรักไม่ทำอันตรายต่อเพื่อนบ้านเลย เพราะฉะนั้นความรักจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ธรรมบัญญัติสำเร็จอย่างครบถ้วน

  ยน12:26 ถ้าใครจะปรนนิบัติเรา คนนั้นต้องตามเรามา และเราอยู่ที่ไหน ผู้ปรนนิบัติของเราจะอยู่ที่นั่นด้วย ถ้าใครปรนนิบัติเรา พระบิดาจะประทานเกียรติแก่ผู้นั้น

เรามีพระเจ้าในชีวิต พระเยซูบอกว่า “เรา”อยู่ที่ไหน “ผู้ปรนนิบัติ”อยู่ที่นั่น ได้รับเกียรติแสดงว่า ชีวิตเราดีขึ้น เพราะพระเจ้าอยู่กับเรา

1.2) เรามีพระเจ้าเป็นแรงจูงใจในการดำเนินชีวิต (11-12)

อย่าอ่อนระอา จงมีจิตใจกระตือรือร้นด้วยพระวิญญาณ จงปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้า 12จงชื่นชมยินดีในความหวัง จงสู้ทนต่อความยากลำบาก จงขะมักเขม้นอธิษฐาน 

คส3:23-24  23ไม่ว่าพวกท่านจะทำสิ่งใด ก็จงทำด้วยความเต็มใจ เหมือนทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่เหมือนทำต่อมนุษย์ 24ท่านทั้งหลายก็รู้ว่า ท่านจะได้รับมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นบำเหน็จ เพราะท่าน กำลังรับใช้พระคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ 

ฮบ6:10เพราะว่าพระเจ้าไม่ทรงอธรรมที่จะทรงลืมการงานของพวกท่านและความรักที่พวกท่านแสดงต่อพระนามของพระองค์ คือการปรนนิบัติพวกธรรมิกชนนั้น ดังที่พวกท่านยังปรนนิบัติอยู่ 

1.3) เรามีพระเจ้าช่วยเหลือเราในการดำเนินชีวิต (19)

นี่แน่ะ ท่านผู้เป็นที่รักของข้าพเจ้า อย่าแก้แค้น แต่จงมอบการนั้นไว้ แล้วแต่พระเจ้าจะทรงลงโทษ เพราะมีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “การแก้แค้นเป็นของเรา เราเองจะตอบแทน” 

เปรียบเทียบกับ รม7:21-25 21ดังนั้นข้าพเจ้าจึงพบว่ามีกฎธรรมดาอย่างหนึ่ง คือเมื่อไรที่ข้าพเจ้าตั้งใจจะทำความดี ก็มักจะเลือกทำชั่วซึ่งอยู่ใกล้ตัว 22เพราะว่าส่วนลึกในใจของข้าพเจ้านั้น ก็ชื่นชมในธรรมบัญญัติของพระเจ้า 23แต่ข้าพเจ้าเห็นมีกฎอีกอย่างหนึ่งอยู่ในอวัยวะของข้าพเจ้า ซึ่งต่อสู้กับกฎแห่งจิตใจของข้าพเจ้า และชักนำให้อยู่ใต้บังคับกฎแห่งบาป ซึ่งอยู่ในอวัยวะของข้าพเจ้า 24โอย ข้าพเจ้าเป็นคนน่าสมเพชอะไรเช่นนี้? ใครจะช่วยให้พ้นจากร่างกายแห่งความตายนี้ 25ขอบพระคุณพระเจ้า โดยทางพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ฉะนั้นทางด้านจิตใจข้าพเจ้ารับใช้ธรรมบัญญัติของพระเจ้า แต่ทางฝ่ายเนื้อหนังข้าพเจ้ารับใช้กฎแห่งบาป

2.ทำให้ชีวิตคนอื่นดีขึ้น

ผลลัพธ์ของการเติบโตผ่านการรับใช้ ไม่เพียงชีวิตเราดีขึ้น แต่เรายังทำให้ชีวิตของผู้อื่นดีขึ้น เราดูจากพระธรรมตอนนี้เราสังเกตพบว่า มี 4  กลุ่ม

2.1) ธรรมิกชน หรือพี่น้องคริสเตียน  (13,15,16)

13 จงเห็นอกเห็นใจช่วยธรรมิกชนเมื่อเขาขัดสน จงอุตส่าห์ต้อนรับแขกแปลกหน้า15จงชื่นชมยินดีกับผู้ที่มีความชื่นชมยินดี จงร้องไห้กับผู้ที่ร้องไห้ 16จงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อย่าใฝ่สูง แต่ยอมสมาคมกับคนต่ำต้อย อย่าถือว่าตัวฉลาด

รม14:18-19 คนที่ปรนนิบัติพระคริสต์ในลักษณะนี้ ก็เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า และเป็นที่รับรองของมนุษย์ด้วย 19เหตุฉะนั้นให้เรามุ่งประพฤติในสิ่งซึ่งทำให้เกิดความสงบสุขและความเจริญแก่กันและกัน 

ถ้าคุณเติบโต คุณช่วยพี่น้องๆดีขึ้นแน่นอน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพี่น้องๆดีขึ้นแน่นอน ไม่สร้างความแตกแยกชุมชนดีขึ้นแน่นอน

กท6:2,10 จงช่วยรับภาระของกันและกัน และด้วยการกระทำเช่นนี้ท่านทั้งหลายก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระคริสต์ 10 เพราะฉะนั้นเมื่อเรามีโอกาส ให้เราทำดีต่อทุกคน และเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อคนที่เป็นสมาชิกของ ครอบครัวแห่งความเชื่อ

ของประทานที่พระเจ้าให้เราแต่ละคน ก็เพื่อทำให้พี่น้องดีขึ้น

รม12:6-8 และเราทุกคนมีของประทานต่างกัน ตามพระคุณที่ประทานแก่เรา คือถ้าของประทานเป็นการเผยพระวจนะ ก็จงเผยตามกำลังของความเชื่อ 7ถ้าเป็นการปรนนิบัติก็จงปรนนิบัติ ถ้าเป็นผู้สั่งสอนก็จงสั่งสอน 8ถ้าเป็นผู้เตือนสติก็จงเตือนสติ ผู้ที่ให้ ก็จงให้ด้วยใจกว้างขวาง ผู้ที่ครอบครอง ก็จงครอบครองด้วยเอาใจใส่ ผู้ที่แสดงความเมตตา ก็จงแสดงด้วยใจยินดี 

1ปต4:8-11หนือสิ่งอื่นใดก็คือ จงรักกันและกันให้มาก เพราะความรักให้อภัยบาปมากมายได้ 9พวกท่านจงต้อนรับเลี้ยงดูกันและกันโดยไม่บ่น 10ตามที่แต่ละคนได้รับของประทาน ก็ให้ใช้ของประทานนั้นปรนนิบัติกันและกัน ดังเช่นผู้รับมอบฉันทะที่ดีเกี่ยวกับพระคุณนานาประการของพระเจ้า 11ถ้าใครจะพูด ก็ให้พูดดังเช่นพูดพระวจนะของพระเจ้า ถ้าใครจะปรนนิบัติ ก็จงปรนนิบัติดังเช่นทำด้วยกำลังซึ่งพระเจ้าประทาน เพื่อพระเจ้าจะได้รับพระเกียรติในทุกสิ่ง ทางพระเยซูคริสต์ ขอพระสิริและอานุภาพจงมีแด่พระองค์ตลอดไปเป็นนิตย์ อาเมน

2.2) คนไม่เชื่อพระเจ้า (13ข,17-18)

จงอุตส่าห์ต้อนรับแขกแปลกหน้า,17อย่าทำชั่วตอบแทนชั่วแก่ใครเลย แต่จงมุ่งทำสิ่งที่ใครๆ ก็เห็นว่าดี 18ถ้าเป็นได้ เท่าที่เรื่องขึ้นอยู่กับท่าน จงอยู่อย่างสงบสุขกับทุกคน

กท5:13-14 พี่น้องทั้งหลาย เพราะว่าท่านถูกเรียกให้มีเสรีภาพ ขอแต่เพียงอย่าถือโอกาสใช้เสรีภาพเพื่อทำตามเนื้อหนัง แต่จงรับใช้กันและกันด้วยความรักเถิด 14เพราะว่าธรรมบัญญัติทั้งสิ้นนั้นสรุปได้เป็นคำเดียว คือว่า จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง 15แต่ถ้าท่านกัดและกินเนื้อกันและกัน จงระวังให้ดี ท่านจะย่อยยับไปด้วยกัน

ฮบ13:1-2 จงให้ความรักฉันพี่น้องมีอยู่ต่อกันเสมอไป 2อย่าละเลยที่จะต้อนรับแขกแปลกหน้า เพราะว่าโดยการทำเช่นนั้น บางคนก็ได้ต้อนรับทูตสวรรค์โดยไม่รู้ตัว

2.3) คนอธรรม (14)

14จงอวยพรแก่คนที่เคี่ยวเข็ญท่าน จงอวยพร อย่าแช่งด่าเลย

รม1:18-32 32แม้เขาจะรู้บัญญัติอันชอบธรรมของพระเจ้า ที่ว่าคนทั้งปวงที่ประพฤติเช่นนั้นสมควรจะตาย เขาก็ไม่เพียงประพฤติเท่านั้น แต่ยังเห็นชอบกับคนอื่นที่ประพฤติเช่นนั้นด้วย

2.4) ศัตรู (19-21)

19นี่แน่ะ ท่านผู้เป็นที่รักของข้าพเจ้า อย่าแก้แค้น แต่จงมอบการนั้นไว้ แล้วแต่พระเจ้าจะทรงลงโทษ เพราะมีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “การแก้แค้นเป็นของเรา เราเองจะตอบแทน”  20แต่ว่า “ถ้าศัตรูของท่านหิว จงให้อาหารเขารับประทาน ถ้าเขากระหายน้ำก็จงให้น้ำเขาดื่ม เพราะว่าการทำเช่นนั้น จะทำให้เขารู้สึกตัวและกลับมาคืนดี” 21อย่าให้ความชั่วชนะเราได้ แต่จงชนะความชั่วด้วยความดี

การเป็นศัตรูต่อกันทำให้เกิดการต่อสู้ทำลาย ฆ่าฟัน แต่พระเจ้า สร้างสันติ พระเจ้ายกโทษให้อภัย ไม่ว่าจะเป็นศัตรูแบบไหนก็ตาม

เรานับเขาเป็นศัตรู แต่เขาไม่ได้นับว่าเราเป็นศัตรู ไม่เป็นประโยชน์อะไรกับเรา

เขานับเราเป็นศัตรู แต่เราไม่ได้คิดว่าเขาเป็นศัตรู เราอาจได้รับอันตรายได้

ทั้งเราและเขา นับว่าเป็นศัตรูต่อกันและกัน สิ่งนี้น่ากลัวเพราะจะทำให้เกิดการต่อสู้ ทำลาย ซึ่งกันและกัน

พระเยซูคริสต์สอนไม่ใช่เพียงแค่ยกโทษให้อภัย แต่ให้ทำความดีต่อศัตรูด้วย มธ5:43-48 43“ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า’จงรักเพื่อนบ้านของท่าน และเกลียดชังศัตรูของท่าน’ 44แต่เราบอกพวกท่านว่า จงรักศัตรูของท่าน และจงอธิษฐานเพื่อบรรดาคนที่ข่มเหงพวกท่าน 45เพื่อว่าพวกท่านจะเป็นบุตรของพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ เพราะว่าพระองค์ทรงให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นส่องสว่างแก่คนดีและคนชั่วเสมอกัน และให้ฝนตกแก่คนชอบธรรมและคนอธรรม 46เพราะว่าถ้าพวกท่านรักคนที่รักท่าน พวกท่านจะได้บำเหน็จอะไร? พวกคนเก็บภาษีก็ทำอย่างนั้นไม่ใช่หรือ? 47ถ้าพวกท่านทักทายแต่พี่น้องของตนเท่านั้น ท่านได้ทำอะไรพิเศษยิ่งกว่าคนอื่นๆ? พวกต่างชาติก็ทำอย่างนั้นไม่ใช่หรือ? 48เพราะฉะนั้นพวกท่านจงเป็นคนดีพร้อม เหมือนอย่างที่พระบิดาของท่าน ผู้สถิตในสวรรค์ทรงดีพร้อม

ขอให้เราเข้าใจพระธรรมตอนนี้ พระเจ้าอยากให้เราเติบโตผ่านการรับใช้ เพื่อเราจะสามารถเป็นพระพรกับผู้อื่นได้จริงๆ

ขอจบด้วยสดด102:22,18,17และ 28 สัมพันธ์เรื่องการรับใช้มีผลดีส่งต่อลูกหลานของผู้ที่รับใช้

22ขณะเมื่อชนชาติทั้งหลายมาชุมนุมกันทั้งบรรดาราชอาณาจักร เพื่อนมัสการพระยาห์เวห์ (คำว่านมัสการ รากศัพท์ แปลว่าการรับใช้ ) นั่นหมายความว่า เมื่อคนรู้จักพระเจ้า และรู้ว่าพระเจ้ายิ่งใหญ่เพียงใดเขาจะรับใช้

18เรื่องนี้จะถูกบันทึกไว้ให้คนรุ่นหลังเพื่อประชาชนที่จะทรงสร้างมานั้นจะได้สรรเสริญพระยาห์เวห์ ( เรื่องนี้ หมายถึง เรื่องที่ถูกลงโทษ ข้อ10 เพราะ ความโกรธและโทสะของพระองค์เพราะพระองค์ทรงยกข้าพระองค์ขึ้นและทรงโยนข้าพระองค์ลง

ข้อ17พระองค์จะสนพระทัยในคำอธิษฐานของคนสิ้นเนื้อประดาตัว และจะไม่ทรงดูหมิ่นคำอธิษฐานของพวกเขา

รากศัพท์ สนพระทัย หมายถึง การหันกลับ นี่เป็นความหวังของเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากพระเจ้าอีกครั้ง) เพราะข้อ28

28ลูกหลานของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์จะอยู่อย่างมั่นคง

และพงศ์พันธุ์ของพวกเขาจะได้รับการสถาปนาไว้เฉพาะพระพักตร์พระองค์

ให้เราร่วมใจกันอธิษฐาน

สนใจติดต่อเรา หรือเชิญให้เทศนา ให้สอนหรือให้อบรม

www.facebook.com/FORWARD.CH.TH

Email: actsministry2017@gmail.com