เฝ้าเดี่ยวกับ อ.สมศักดิ์ จิตรุ่งเรืองนิจ
ศบ.คริสตจักรอันติโอเกียแบ๊บติสต์ (สวนมะลิ)
พระธรรม : 2 โครินธ์ 10:1-11
๑ ข้าพเจ้า เปาโล ขอร้องพวกท่านด้วยตัวเอง โดยเห็นแก่ความสุภาพอ่อนโยนและความกรุณาของพระคริสต์
ข้าพเจ้าผู้เป็นคนถ่อมตัวเมื่ออยู่กับท่านทั้งหลาย แต่เมื่ออยู่ห่างก็เป็นคนห้าวหาญต่อพวกท่าน
๒ คือข้าพเจ้าขอร้องท่านว่าเมื่อมาอยู่กับพวกท่าน อย่าให้ข้าพเจ้าต้องห้าวหาญ ด้วยความมั่นใจที่ทำให้ข้าพเจ้า
คิดว่า จะต้องกล้าหาญต่อบางคนซึ่งคิดว่าเราดำเนินชีวิตตามแบบมนุษย์ทั่วๆ ไป
๓ เพราะว่า ถึงแม้ว่าเราดำเนินชีวิตอยู่ในร่างกายมนุษย์ แต่เราก็ไม่ได้สู้รบตามแบบมนุษย์ทั่วๆ ไป
๔ เพราะว่าอาวุธของเราที่ใช้สู้รบไม่ใช่แบบมนุษย์ แต่เป็นฤทธานุภาพจากพระเจ้าที่จะทำลายป้อมปราการได้
คือทำลายเหตุผลปลอมทั้งหลาย
๕ และความเย่อหยิ่งทุกรูปแบบที่ตั้งตัวขึ้นขัดขวางความรู้ของพระเจ้า และจะยึดกุมความคิดทุกประการ
ให้มาเชื่อฟังพระคริสต์
๖ และเราพร้อมจะลงโทษทุกคนที่ไม่เชื่อฟัง เมื่อพวกท่านเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์แล้ว
๗ จงดูสิ่งที่ปรากฏกับตา ถ้าใครมั่นใจว่าตัวเขาเป็นของพระคริสต์ ก็ให้เขาคิดถึงตัวเองดูอีกทีอย่างนี้ว่า
เมื่อเขาเป็นของพระคริสต์ เราก็เป็นของพระคริสต์เหมือนกัน
๘ ถึงแม้ข้าพเจ้าจะอวดมากไปสักหน่อย ในเรื่องสิทธิอำนาจของเราที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานให้ไว้
เพื่อเสริมสร้าง ไม่ใช่เพื่อทำลายพวกท่าน ข้าพเจ้าก็จะไม่ได้รับความอับอาย
๙ ข้าพเจ้าไม่ต้องการให้ดูราวกับว่า ข้าพเจ้าทำให้ท่านกลัวด้วยจดหมาย
๑๐ เพราะมีบางคนพูดว่า “จดหมายของเปาโลนั้นมีน้ำหนักและมีอำนาจมากก็จริง แต่ตัวเขาดูอ่อนแอเมื่อมาถึง
และคำพูดของเขาก็ใช้ไม่ได้”
๑๑ จงให้คนเหล่านั้นเข้าใจอย่างนี้ว่า เราพูดไว้ในจดหมายอย่างไรเมื่อไม่อยู่ เราก็จะทำอย่างนั้นเมื่ออยู่เช่นกัน
ข้อคิด
เมื่อเปาโลถูกนักวิจารณ์และผู้ต่อต้านคอยตำหนิและกล่าวร้าย
เปาโลก็จะไม่ใช้วาทศิลป์แก้ต่าง เพื่อให้ตัวเองดูดีเหมือนคนพวกนั้น
และมั่นใจว่าพระเจ้าเท่านั้นเป็นผู้ตัดสินในชีวิตท่าน
ท่านรู้ว่ามีแต่ถ้อยคำแห่งฤทธิ์เดชของพระเจ้าเท่านั้นที่จะสร้างคน ไม่ต้องการสร้างภาพ
☛บทเรียนจากชีวิตเปาโล
จงใช้ชีวิตด้วย…การกระทำ ให้เหมือนที่พูด และพูดให้เหมือนที่ได้ทำ
